۲۷ ميليون آمريكايی به عراق می روند و هركدام يك نفر را می كشند! با اين كار به سرعت مساله شورشيان حل می شود. يك ميليون نفر ديگر ما آنجا خواهند ماند تا كشور را دوباره بسازند. خيلی ساده است! می دانم خواهی گفت من از كجا ۲۸ ميليون آمريكايی بياورم كه به عراق بروند؟
 
مايکل مور مستند ساز برجسته و نام اشنايی آمريکايی که به مخالف با سياست های بوش شهره است، در نامه ای خطاب به رييس جمهور آمريکا، بار ديگر به زبان طنز، سياست های وی را به باد انتقاد گرفته است.

متن کامل نامه مايکل مور، کارگردان برنده جايزه اسکار، خطاب به رييس جمهوری ايالات متحده که پس از سخنرانی راديويی بوش و تشريح استراتژی جديد آمريکا نگاشته شده است، بدين شرح است:
آقای رئيس جمهور عزيز، متشكرم كه مردم را مورد خطاب قرار داديد. دانستن اين كه شما به رغم رفتار ما در انتخابات نوامبر، هنوز هم می خواهيد با ما صحبت كنيد بسيار خوشايند است. می توانم با شما رو راست باشم؟ فرستادن ۲۰ هزار سرباز ديگر به عراق نمی تواند كار ساز باشد. اين كار فقط تعداد سربازان ما را در آنجا به سطحی كه سال گذشته بود می رساند و سال گذشته هم ما داشتيم جنگ را می باختيم.
ما پيش از اين، بيش از يك ميليون سرباز به آنجا فرستاده ايم كه هر كدام از سال ۲۰۰۳ مدتی را در آنجا بوده اند. چند هزار سرباز ديگر اصلاً كافی نيست تا آن سلاح های كشتار جمعی را بيابند، نه منظورم اين است كه ... تا كسانی را كه مسوول كشتار ۱۱ سپتامبر بوده اند به عدالت بسپارند! نه اين را هم نديده بگيريد... اين يكی درست است... تا دموكراسی را به خاورميانه بياورند! بله اين درست شد!!
بايد شجاعت بيشتری نشان بدهی. بايد اين جنگ را ببری! ناراحت نباش. تو صدام را گير انداختی! او را به دار آويختی. چقدر از تماشای ويديوی آن خوشم آمد، درست مثل فيلم های غرب وحشی بود! آدم بده، سياه پوشيده بود! اعدام كنندگان به همان اندازه اعدام شونده شرور و شيطان صفت بودند! كه اين البته قانون لينچ كردن اراذل و اوباش است. بايد اقرار كنم كه از مخمصه ای كه به آن دچار شده ای خيلی متأسفم.
اين كه تو در دنيا شرمنده باشی برای هيچكدام از ما آمريكايی ها فايده ای ندارد. به من گوش كن، تو بايد ميليون ها سرباز به عراق بفرستی، نه هزاران نفر! تنها راه برای گوشمالی دادن آنها همين است. با فرستادن ميليون ها آمريكايی به عراق می توانی سيلی از ما در عراق راه بيندازی! من می دانم كه در حال حاضر سرباز آماده جنگ موجود نداری. بنا بر اين بايد جای ديگری به دنبال سرباز بگردی. تنها راه برای اين كه ملت ۲۷ ميليونی عراق را شكست بدهی اين است كه دست كم ۲۸ ميليون نفر به آنجا بفرستی!
اين هم چگونگی اين كار: ۲۷ ميليون آمريكايی به عراق می روند و هركدام يك نفر را می كشند! با اين كار به سرعت مساله شورشيان حل می شود. يك ميليون نفر ديگر ما آنجا خواهند ماند تا كشور را دوباره بسازند. خيلی ساده است! می دانم خواهی گفت من از كجا ۲۸ ميليون آمريكايی بياورم كه به عراق بروند؟ چند پيشنهاد دارم:
۱-بيش از ۶۲ ميليون آمريكايی در آخرين انتخابات به تو رای دادند ( انتخاباتی كه ۵/۱ سال پيش انجام شد، وقتی كه ما ۵/۱ سال بود كه وارد جنگ عراق شده بوديم و همان وقت هم می دانستيم كه داريم می بازيم.) من مطمئنم كه دست كم يك سوم آنها علاقه مندند كه جان خود را بر سر رای خود بگذارند و داوطلبانه نام نويسی خواهند كرد. و چون ما از جهت سياسی با همديگر توافق نداريم، فكر نمی كنم آنها معتقد باشند كه اشخاص ديگری مثل ما بروند و به جای آنها بجنگد.
۲-گرد همايی هايی را با موضوع <كشتن يك عراقي> در سراسر آمريكا بر پا كنيد. حدس می زنم ۵ ميليون هم از اين طريق نام نويسی خواهند كرد.
۳- همه افراد رسانه های مهم آمريكا را هم بفرست. هرچه باشد آنها همه با تو برای ورود ما به اين جنگ همدستی كردند. اگر اين كار هم ۲۸ ميليون را تأمين نكرد، همه بينندگان فاكس نيوز ( كانالی فاشيستی و بسيار راست گرا و طرفدار نو محافظه كاران) را فرا بخوان.
آقای بوش كوتاه نيا! حالا وقت آن نيست كه از فشار ها كم كنی. مبادا نيروهای خسته را دوباره به آنجا بفرستی. مردم را پشت سر خود راه بينداز و مانند يك فرمانده كل قوای واقعی آنها را رهبری كن. هيچ محافظه كاری را جا نگذار. با سرعت كامل به جلو! باز هم نامه می نويسم. پيروز باشی.
منبع: خبرگزاری انتخاب
۲۵ دی ۸۵