٭ اين بايکوت، راهی است برای تفهيم اين
موضوع به جهان و به اسراييل که: جنايات جنگی، قتل های نشانه گيری
شده و از پيش برنامه ريزی شده و هدفدار، به بند و حصار کشيدن مستبدانه
ی يک ملت، سرقت خاک، سرقت آب، سرقت حقوق گمرکی، و محروم ساختن
مردم سرزمين اشغال شده، از ابتدايی ترين حقوق خود، نبايد بی مجازات
بماند...
آنچه می
آيد، فارسی شده ی بيانيه ی چهاردهم ژوئيه ی امسال سازمان «وحدت
يهودی فرانسه برای صلح» است که در تأييد و تشريح قطعنامه ی پنجمين
کنوانسيون سالانه ی فدراسيون «يهوديان اروپايی برای يک صلح عادلانه»
صادر شده است.
پنجمين کنوانسيون سالانه ی اين فدراسيون ـ که سازمان وحدت يهودی
فرانسه نيز از اعضای بنيانگذار آن است ـ در روز های اوّل و دوّم
و سوّم زوئن امسال، در برلين برگزار شد؛ و در قطعنامه ی مفصلی
با عنوان «قبل از آن که ديگر دير شده باشد»، ضمن اعلام همبستگی
با مبارزات ملّت فلسطين، و با محکوم کردن اشغالگری و تجاوز و آدمربايی
و آدمکشی و سياست شکنجه و زندان دولت اسراييل، خواهان بايکوت و
تحريم اين دولت از سوی تمام جوامع جهانی شد.
اين، نخستين
در خواست «اتحاد يهودی فرانسه برای صلح» به تحريم دولت اسراييل
نيست:
در سال گذشته، در همين ايّام، عمليات تجاوزگرانه ی همه جانبه و
از مدت ها پيش برنامه ريزی شده ی اسراييل، با هماهنگی و حتّی ـ
بنا به گزارش هايی معتبر ـ تحت فرماندهی مشترک با آمريکا (۱) در
جريان بود.
حرکتی بسيار متداول و معمول در عمليات پارتيزانی به منظور تبادل
اسيران، که توسط حزب الله لبنان انجام گرفته بود، بهانه ی اسراييل
برای آغاز اين تجاوز شد. ولی نتيجه برای متجاوز، با وجود همه ی
شقاوت و قساوت کم نظيرش، هم از نظر نظامی، هم از نظر سياسی، و
هم از نظر تبليغاتی، درست برخلاف تصور او از کار در آمد.
جای پرداختن به آن ماجرا، البته در اين چند سطر مختصر نيست؛ و
مقصود از اين اشاره، ياد آوری موضعگيری «وحدت يهودی فرانسه برای
صلح» در آن ايام است. اين تشکّل معتیر فرانسوی،در هنگامه ی جنگ
سال گذشته ی لبنان، جهان را به تحريم اسراييل تا پايان دوران اشغال
تمامی سرزمين های عربی فرا خوانده بود، و در بيانيه ی خود، از
جمله، تصريح کرده بود که:
« از نظر اسراييل، دولت راسيست و نژادپرست، تعرّض به چند سرباز
که در خدمت اجرای سياست های او هستند، می تواند دليل موجّهی باشد
برای له کردن يک ملّت در تماميّت آن، چه ملّت لبنان و چه ملّت
فلسطين، و نابود کردن تأسيسات زيربنايی آن ملّت، و ويران ساختن
خانه های مردم عادی آن...» (۲)
تقريباً يک سال، قبل از آن تاريخ نيز، همين
سازمان وحدت يهودی فرانسه برای صلح، در نشستی رسمی، به اتفاق آراء،
طرحی را مبنی بر فراخوان به تحريم اسراييل، تصويب کرده بود.
۲۵ تيرماه
۱۳۸۶
۱۶ ژوئيه ۲۰۰۷
محمد علی اصفهانی
فعاليّت
کارزار «بايکوت، سرمايه گذاری نکردن، و اجرای تنبيهات بين المللی
در مورد دولت اسراييل» که با نام اختصاری BDS شناخته می شود، حالتی
چشمگير به خود می گيرد.
سنديکای انگليسی کارکنان صنعت حمل و نقل، اخيراً به بايکوت فرآورده
های اسراييلی، فراخوان داده است.
يکی از مسؤولان حرکت اسراييلی Profil Hadash که حرکتی است عليه
ميليتاريزه شدن اسراييل، با تأکيد بر اين اقدام سنديکای انگليسی،
توضيح می دهد:
«همزمان با ادامه ی حمايت دولت های آمريکا، انگليس، و اروپا از
دولت اسراييل، می توان اميدوار بود که سنديکا ها، کليسا ها، و
ديگر ارگان های جوامع غربی به ابراز نارضايتی خود از اين حمايت،
و به بيان مخالفت خود با راه و رسم اسراييل، ادامه دهند.
«روند کار، آرام و کند، اما رشد يابنده و رو به اعتلاء است. و
شايد وقتی که اين روند به حدّ لازم رشد خود برسد، مثل مورد آفريقای
جنوبی، دولت ها هم ناجار به اطاعت از افکار عمومی شوند.»
ليست سازمان
ها و ارگان هايی که به کارزار بايکوت اسراييل می پيوندند، روز
به روز، طولانی تر می شود:
در هلند، اين، خود دولت هلند است که از طريق وزير امور خارجه اش،
به مؤسسه ی RIWAL که بزای ساختن «ديوار» (۳) جر اثقال می سازد،
اخطار می کند و با يادآوری رأی دادگاه بين المللی لاهه که بناکردن
اين ديوار را غير قانونی می داند اين مؤسسه را به رعايت موازين
بين المللی فرا می خواند.
در انگلستان،
فقط سنديکای کارکنان صنعت حمل و نقل نيست که خواستار بايکوت اسراييل
است. بلکه سنديکا های انگليسی ديگری هم در اين مورد مواضعی مشابه
گرفته اند. مثل ستديکای خدمات عمومي: UNISON [که با بيش از يک
ميليون و سيصدهزار عضو، از آن به عنوان بزرگترين سنديکای انگلستان
ياد می شود.]
سنديکای انگليسی «دانشگاه و مدرسه» نيز، قوياً توصيه می کند که
همکاری های اقثصادی در زمينه ی تحقيقات دانشگاهی با دانشگاه های
اسراييلی قطع شود، و کادر های علمی اسراييل از سمينار های بين
المللی يی که در انگلستان تشکيل می شوند اخراج شوند.
کنگره ی سنديکا های آفريقای جنوبی هم، جهان
را به تحريم ديپلماتيک اسراييل، تحريمی مثل تحريم اِعمال شده در
زمان آپارتايد عليه دولت آفريقای جنوبی، فرا می خواند.
در اين بايکوت،
تفهيم خود اين حرکت و معنای آن، به همان ميزان خود اين عمل و تأثيرات
اقتصادی و سياسی احتمالی آن بر روی دست اندر کاران جامعه ی اسراييل
اهميت دارد:
به وسيله ی زور و قدرت است که می توان اين را گفت و به عمل در
آورد که:
اطمينان خاطر اسراييل در محق دانستن خود به لگدمال کردن حقوق اساسی
بين المللی، متزلزل کردنی است.
در فرانسه،
صدای خود را در اين زمينه بلند کردن، مشکل است:
ـ در برابر دولتی که هيچ اقدامی در جلوگيری از مشارکت «آلستوم»
در ساختن تراموای آپارتايد در اورشليم، انجام نمی دهد؛
ـ در برابر تشکيلات موسوم به «شورای نمايندگی نهاد های يهودی در
فرانسه» يعنی CRIF [تشکيلاتی رسمی و بسيار پرنفوذ در فرانسه] که
به صورتی بی وقفه از کولونی سازی و اشغالگری حمايت می کند؛
ـ و در برابر بعضی جريان های يهودی ترقی خواهی که خود را به ابراز
نارضايتی های سطحی قانع می کنند و نمی پذيرند که بايد جبهه ی اصلی
را در اسراييل هدف گرفت.
«وحدت يهودی
فرانسه برای صلح»، به حرکت بين المللی بايکوت اسراييل می پيوندد؛
و از اين حرکت، تا پايان دوران اشغال، دفاع می کند.
اين حرکت می تواند در ابعاد مختلفی تبلور يابد. مثلاً تحريم خريداری
فرآورده های غذايی، محصولات انفورماتيک، و دارو هايی که از اسراييل
می آيند؛ محکوم کردن همکاری شرکت هايی همچون «آلستوم» با اسراييل؛
و تظاهرات و اعتراضات عليه مراسم و جشن های بزرگی که به منظور
بالا بردن روحيه ی سربازان اسراييلی برگزار می شوند.
اين بايکوت،
همچون مورد آفريقای جنوبی، يک راه حل است؛ نه آنطور که بعضی ها
می خواهند وانمود کنند، گرسنگی دادن مردم اسراييل. (۴)
اين بايکوت، راهی است برای تفهيم اين موضوع به جهان و به اسراييل
که:
جنايات جنگی، قتل های نشانه گيری شده و از پيش برنامه ريزی شده
و هدفدار، به بند و حصار کشيدن مستبدانه ی يک ملت، سرقت خاک، سرقت
آب، سرقت حقوق گمرکی، و محروم ساختن مردم سرزمين اشغال شده، از
ابتدايی ترين حقوق خود، نبايد بی مجازات بماند.
شمار زيادی
از اسراييليان متعهد، اين ابتکار عمل را تأييد می کنند. آن ها
می دانند که دولت اسراييل، استراتژی ويرانگر خود را متوقف نخواهد
کرد، مگر آن که مجازات شود.
--------------------------------------
توضيحات:
۱ـ در اين مورد، از جمله می توانيد مراجعه
کنيد به مقاله يی که در همان زمان، «تری ميسان» نويسنده و روزنامه
نگار برجسته ی فرانسوی و بنيانگذار شبکه ی ولتر نوشته است:
«... در جريان اجلاس G8 در سن پترزبورگ، جرج بوش، ژاک شيراک را
از دخالت در لبنان منع کرد و به او گفت که آنچه در حال حاضر در
لبنان و فلسطين می گذرد، يک عمليّات اسراييلی مورد حمايت آمريکا
نيست؛ بلکه يک عمليّات آمريکايی است که به وسيله ی اسراييل انجام
می پذيرد... برنامه ی نابودسازی لبنان را، کمی بيش از يک سال پيش،
ارتش اسراييل، به جرج بوش پيشنهاد کرده بود. و اين پيشنهاد، موضوع
يک بحث سياسی بود در فروم جهانی که انستيتوی امريکن اينترپرايز،
به روال همه ساله، در ۱۷ و ۱۸ زوئن امسال (۲۰۰۶) در Beaver Creek
برگزار کرد.... عمليّات نظامی اسراييل، تحت کنترل و نظارت عاليه
ی وزارت دفاع آمريکا قرار دارد. وزارت دفاع آمريکا، نکات اساسی
استراتژی و هدف ها (سيبل ها) را تعيين می کند. نقش اصلی به ژنرال
Bantz Craddock سپرده شده است که فرمانده "فرماندهی جنوب" است...»
ترجمه ی متن کامل مقاله:
http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar02/liban_voltaire.html
۲- ديوار معروفی که اسراييل، به طور غير قانونی،
اما بدون هراس از «جامعه ی جهانی»، مشغول بنا کردن آن در کرانه
ی باختری رود اردن، به منظور هرچه بيشتر خفه کردن مردم فلسطين
است. اين ديوار که تقريباً ۷۰۰ کيلومتر از سرزمين های اشغالی رسمی
را از سرزمين های اشغالی غير رسمی، جدا می کند، به «ديوار ننگ»،
معروف شده است.
۳ـ
ترجمه ی متن فراخوان:
http://www.ghoghnoos.org/khabar/khabar02/ujfp.html
۴ـ طبعاً مقايسه ی خواست تحريم مردم ايران
(به بهانه ی تحريم دولت ايران) که خواست دشمنان سوگند خورده ی
ملت ما و کمر بستگان به خدمت آنان است، با خواست تحريم دولت اسراييل،
به همان اندازه «عقلانی» است که مقايسه ی موقعيت بين المللی و
منطقه يی، و بافت و ساخت اقتصادی ايران با اسراييل؛ و به همان
اندازه «شرافتمندانه» است که گناه جنايت تجاوز آمريکا و اسراييل
به لبنان و فلسطين و تمامی خاورميانه را به گردن مبارزان لبنانی
و فلسطينی و خاورميانه يی انداختن...