امروز ۲۵ بهمن هزار و سيصد و نود و يک، دومين سالروز راهپيمايی پر اقتدار ۲۵ بهمن هزار و سيصد و هشتاد و نهِ مردم ما به منظور اعلام همبستگی خود و جنبش اشان با مردم تمامی خاورميانه و جنبش آن هاست.
اين شعر را که سال های سال پيش از اين نوشته بودم، از لا به لای نوشته های دور و دير مانده ام، به سوی آستان بلند شهيدان جنبش، به خصوص شهيدان راه پيمايی ۲۵ بهمن ۱۳۸۹ پرتاب می کنم.
و می دانم که روزی در همين نزديکی ها بازش خواهم گرفت.
از دست های توفانی که در راه است.
۲۵ بهمن ۱۳۹۱

 

همراه احتمالی! فردا بيا حتماً

 

کلمات، کم نيستند
خيابان، پر از کلمات است

خيابان، پر از کلمات است
و رهگذران، يکديگر را
تکميل می کنند

جمله يی خواهم ساخت
که تمام خيابان در آن بگنجد

و آن
زيباترين شعر من خواهد بود
اگر ای تو !
همراه من باشی.

اگر ای تو !
همراه من باشی  ـ
از تو وامی خواهم گرفت
و آن را خواهم پرداخت

شايد همانجا
و يا
بر تختی چوبين
ـ و خونين ـ شايد.
(باراندازی
کنار درياچه يی سرخ)

خيابان
پر از کلمات است
رهگذران، شاعرانند
و شاعران، رهگذرانند
می سرايند و می گذرند
و می گذرند و می مانند

٭ ٭ ٭

چيزی نمانده است
از گام های تو
تا شعر های من.

همراهِ احتمالی
فردا بيا
بيا حتماً !