گفتی: هنوز شهر، تماشاييست
و گرته های روشن تاريخ را هنوز
شلّيک می کنند
از کوچه های خاکی تبريز

گفتی: هنوز شهر، تماشاييست
وَ می وزد
در خواب های دَرهم و آشفته ی شبش
صبح هزار واقعهْ بيداری
سرريز
٭
گفتی:
چندين هزار بالْ بالْ که پَرپَر شد.
امّا هنوز
اين آشيانه ها، سر اين شاخه ها ـ ببين ـ :
چندين هزار دفعه کبوتر به زير پر دارند!

گفتی: بگو!
چندين هزار شاخه ـ بگو ! ـ
چندين هزار بار، کبوتر دارند؟
٭
گقتی: هنوز شهر تماشاييست
و گرته های روشن تاريخ را هنوز
شلّيک می کنند
از کوچه های خاکی تبريز

ديدم هنوز رهگذری می رفت
از سنگری به سنگر ديگر
در گرد و خاک خاطره های
اميرخيز!

محمد علی اصفهانی ۱۴ مرداد ۱۳۸۷ بازنويس شعری به جا مانده از ۱۳۶۵ هجری شمسی و شايد از ۱۳۲۴ هجری قمری