۲ تیر ۱۴۰۱
این روز ها ج.ا با یکی از بحرانی ترین
دوران های حاکمیت خود روبروست، و حضور فعال و گستردهٔ مردمانِ
متعلق به خاستگاه‌های متنوع اجتماعی و اقتصادی و فرهنگی و
سیاسی در انواع و اقسام آکسیون‌های اعتراضی، بالقوه این امکان
را دارد که بسیاری از معادلات پیشین را زیر و رو کند.
ایجاد شور و شوق و اعتماد به نفس، از شرایط اولیهٔ گسترش مستمر
حضور مردم است؛ و هرچه کم‌هزینه‌تر بودن راه‌کار ها، تضمین
کننده ی تداوم این حضور و فراگیر تر شدن آن است.
به عنوانِ شاید تیری در تاریکی، فکر کردم یا وسوسه شدم که
پیشنهاد تابستان سال گذشته را، روزآمد شده و با کمی تغییر در
اینجا توضیح دهم، و آن را به نوعی دیگر تکرار کنم.
در حال حاضر، همه گونه شرایطِ عمل کردن به این پیشنهاد فراهم
است، و با هماهنگی های حد اقلی و ساده و بی‌نیاز از شبکه و
رهبری و حتی نهاد هماهنگ کننده، این پیشنهاد را می‌توان عملی
کرد.
این‌که در سال های بسیار دور، افرادی غالباً نه چندان موجه،
بدون پیوند با مردم، بدون کوچک‌ترین درک واقعی از شرایط، از
زمان و از مکان، و از امکان یا عدم امکان عملی شدن پیشنهاد
خود، مثلاً گفته باشند که مردم بروند توی خیابان و بوق بزنند،
ربطی به پیشنهاد حاضر ندارد.
نه به لحاظ کم و کیف و شکل و محتوا، و نه به لحاظ زمان و مکان،
و نه به لحاظ جمعیت مخاطب، و نه به لحاظ شرایط دیگر.
پیشنهاد حاضر، با در نظر گرفتن عوامل متعددی که عملی بودن آن
را تضمین می کنند مطرح شده است، ساده، و منطبق بر آنچه
«مبارزهٔ مسالمت آمیز مدنی» خوانده می‌شود است، دارای کمترین
ریسک امنیتی است، و با حال و هوا و شرایط فعلی تناسب دارد:
ـ هر روز، یک یا دو نوبت در روز، دقیقاً و بدون پس و پیش،
منظم، و در یک ساعتِ از قبل تعیین‌شده که به تناسب تراکم
ترافیک انتخاب شده باشد، در نقاط شلوغ و متراکم خیابان ها، و
در هر محل دیگری که این امکان وجود داشته باشد، به مدت شصت یا
سی دقیقه در هر نوبت، بوق های ماشین ها، همزمان و همزبان، و
حتی‌الامکان با یک ریتم معین ـ در صورتی که تداخل صدا ها مانع
رعایت ریتم نشود ـ به صدا در بیایند.
منظور، طبعاً بوق ممتد که به مصرف بیش از حد ذخیرهٔ باتری
اتوموبیل منجر می‌شود نیست.
همین.
و به همین سادگی!
کمی مشکل تر از آب خوردن!
◄ این آکسیون، در ساعات پر ترافیک، به دلیل گستردگی و همگانی
بودن آن، و به دلیل شکل و فرم آن، و به دلیل متحرک بودن آن، و
به دلیل محل آن که به گستردگی همهٔ شهر است، و به دلیل این که
برای انجام آن نیازی به تجمع در نقطه یی معین نیست، توان
عکس‌العمل نیرو های سرکوب را بسیار کم می‌کند.
◄ این آکسیون، در صورتی که همگانی شود، و اکثر اتوموبیل‌ها
همزمان و همزبان، آن را اجرا کنند، در تراکم ترافیک، امکان
مقابله را از نیرو های سرکوب می‌گیرد، و آن‌ها قادر به مقابله
با آن نیستند مگر تعدادشان دستکم یک‌چهارم و یا یک‌سوم
اتوموبیل های حاضر در محل آکسیون باشد.
◄ این آکسیون، اختلالی در حرکت ماشین‌ها، و در زندگی روزمرهٔ
مردم ایجاد نمی‌کند، و باعث بروز حوادث نامطلوب، و ایجاد
نارضایی نمی‌شود، و به کسی و به چیزی هم آسیب نمی‌رساند.
◄ این آکسیون، تمرین نظم و هماهنگی، تمرین تفاهم، تمرین کنار
گذاشتن مقطعی اختلاف نظر ها و مسائل مورد مناقشه، تمرین مدارا
و تحمل یکدیگر، تمرین درک مرحله به مرحله بودن مبارزه، تمرین
شناخت نیروی جمع، و تمرین پیروزی است!
◄ این آکسیون، تعارض و تناقضی با اجرای آکسیون‌های دیگر و
اشکال دیگر مبارزه ندارد، و بیان سمبلیک همهٔ شعار ها و
خواسته‌های اعتراضات مردمی جامعهٔ متکثر و رنگارنگ ایران است،
و هر کسی می‌تواند خواسته‌های خود و شعار های خود را به صورت
سمبلیک در آن ببیند و تعبیر کند.
◄ این آکسیون، مردمان را بیشتر از پیش، از حالت رخوت و انتظار
به سمت تحرک و باور به خویش می‌راند، و تکرار هر روزه‌اش، این
تحرک و باور به خویش را هر روز بیشتر از روز پیش خواهد کرد، و
خود نیز هر روز فراگیر تر از روز پیش خواهد شد.
◄ این آکسیون، با تکرار منظم و هر روزه‌اش، فضای ملتهبِ
کنترل‌شده‌یی به وجود می‌آورد که ج.ا و نیروهای سرکوبش را سر
در گم و مستأصل خواهد کرد.
◄ این آکسیون، با تکرار منظم و هر روزه‌اش، توجه مردم جهان را
به خود جلب می‌کند، و نفرت عمومی مردم ایران از ج.ا را در همهٔ
جهان منتشر می‌کند، و معامله های پشت پرده با ج.ا را دشوار
می‌کند، و قطع اینترنت هم چاره‌سازش نیست!
◄ این آکسیون، به دلیل حضور گستردهٔ شبکه های اجتماعی اطلاع
رسانی و اشتراک ایده ها در میهن ما، بی‌نیاز از رهبر و رهبری
خواهد بود، و هویتی مستقل و فراگروهی و فرافردی خواهد داشت، و
هماهنگی عمومی، خلأ رهبری را تا جایی که به این آکسیون بر می
گردد تا حدود زیادی پر خواهد کرد.
یک آکسیونِ هماهنگ، در متن مبارزه یی گسترده و متنوع، خیلی
الّا و اما ندارد، و همهٔ افراد و نیرو های مردمی ـ از منتهی
الیه راست تا منتهی الیه چپ ـ می توانند خود را در آن بیابند.
تنها مورد استثنا، شاید آن «یگانه آلترناتیو دموکراتیک»
شکست‌خورده‌یی باشد که حسابش دیگر است و همراهی‌اش هیچ وقت
چیزی جز خنجر زدن از پشت به همراهان نبوده است و نیست و نخواهد
بود. (...)
لازمهٔ اتحاد عمل، و یا اشتراک عمل، و یا همسویی در یک ائتلافِ
نانوشته و ناخوانده و تشکل نیافته و اعلام نشده، نه رهبری واحد
است، و نه ایده ئولوژی واحد است، و نه همفکری است، و نه اتحاد
است، و نه گرد آمدن با یکدیگر زیر یک سقف است، و نه حتی هماهنگ
کردن رسمی و امضا شده با یکدیگر است.
می‌توان نه رهبری واحد داشت، نه ایده‌ئولوژی واحد داشت، نه
همفکر بود، نه به آیندهٔ دور چشم دوخت، نه با یکدیگر زیر یک
سقف نشست، و نه حتی رسماً با یکدیگر هماهنگ کرد، ولی در همان
حال، در یک موضوع واحد، دست به یک عمل واحد زد.
قرار نیست که همه با هم یکی شوند، و یا راهی طولانی تا آینده
یی دور تر از نزدیک را با یکدیگر طی کنند، یا اختلافات ماهوی
خود با یکدیگر را کنار بگذارند، یا به خواستگاری یکدیگر بروند،
و یا با هم ازدواج کنند و فامیل شوند!
اما:
همه چیز به همان حرکت اول، یعنی جدی گرفته شدن این پیشنهاد
ساده و عملی، و به اشتراک گذاشتن فعال آن در فضای مجازی (و غیر
مجازی) بستگی دارد.
اگر عملی کردن این پیشنهاد، خیلی ساده و آسان است، تقصیر من
نیست. هرچه کردم نتوانستم سخت و غیر عملی‌اش کنم.
شما می‌توانید سخت و غیر عملی‌اش کنید تا شاید وزین‌تر به نظر
بیاید و جدی‌تر گرفته شود!
۲ تیر ۱۴۰۱
ققنوس ـ سیاست انسانگرا
٭ منابع و مآخذ:
این
پیشنهاد را جدی بگیرید ـ به همین قلم ـ ۴ مرداد ۱۴۰۰
www.ghoghnoos.org/aak/210726.html
می خواهید
با خیزش های مردمی همراهی کنید؟ ـ به همین قلم ـ ۱۲ آذر ۱۴۰۰
www.ghoghnoos.org/aak/211203.html
ساعات فعلاً پیشنهادی اما قابل تغییر:
۸ تا ۹ صبح، و ۵ تا ۶ بعد از ظهر
